Eerste ervaringen met Ovid LinkSolver

De behoefte aan een linkresolver doet zich al snel gelden als je toegang hebt tot Scopus. Op zich werkt dat wel goed maar het bleek dat mijn klanten nogal snel teleurgesteld waren, wanneer ze niet bij de full-text konden komen, omdat

• onze toegang ergens anders zit
• onze toegang achter een achtwoord zit
• we wel full-text hebben, maar Scopus er niet naar linkt
• de prijzen van een artikel bij de ‘publisher’ nogal afschrikwekkend hoog zijn 🙂

OpenURL dus, maar in mijn herinnering is SFX, wat bij de meeste universiteiten in gebruik is, voor een kleiner instituut niet goed haalbaar, en daarom hebben we gekozen voor Ovid LinkSolver. Dat is in Nederland nog niet zo uitgebreid bekend, omdat alle universiteiten al SFX hebben, maar in het buitenland, mn Frankrijk, wel (bestaat sinds 2003).

Vorige week ben ik begonnen met het inrichten daarvan. Dat gaat buitengewoon vlot: daar wij ook andere databases van Ovid afnemen, had ik al eerder een aantal van mijn titels bij hen aangemerkt als ‘full-text’, en die hoefde ik alleen maar per ‘target’ (Swets, Crossref) aan te vinken voor de tijdschriftenlijst. De Elsevier ‘Freedom collection’ was ook met een paar handelingen in te lezen, net als de gratis full-text via DOAJ, J-gate en HighWire. Zo heb je al snel een alfabetisch lijst met beschikbare titels: Ovid levert dat aan inclusief onderwerpsindeling (zie plaatje). Minpuntje is dat de automatiseerders perse alles in hetzelfde window willen openen … het zou handiger zijn als het tijdschrift wel in een nieuw window werd geopend: nu heb ik al een aantal keer mijn hele lijst gesloten 😦 .
Wat al dat OA geweld betreft: je kunt natuurlijk de gratis tijdschriften er niet in opnemen, maar het leek me wel aardig om dat wel te doen 🙂 ik kan ze er altijd weer uitgooien, of een selectie maken.

Behalve de tijdschriftenlijst bestaat er nu per database de mogelijkheid dat je een icoontje kunt aanklikken (een mailtje aan RefWorks en een aan Scopus en bij beiden staat er nu een icoontje van ons) , en daarmee komt een pagina in beeld met

• de link naar de juiste plaats van de full-text (mits toegang) inclusief evt user / password
• als er geen full-text is een ingevuld aanvraagformulier voor IBL, waar alleen naam aanvrager nog aan ontbreekt
• een link naar Picarta (op artikelniveau) voor de mensen die een eigen account hebben
• een link naar EigenFactor als extraatje

We hadden wel even een probleem dat Scopus in de download naar Refworks in het ISSN veld ook de tekst ‘(ISSN)’ meegeeft: dat gaf problemen met het tonen van de full-text. Maar de Ovid support heeft dat omzeild, zodat het nu ook werkt: over de ondersteuning van Ovid zelf ben ik heel tevreden trouwens.

Als je PubMed op een bepaalde manier benadert (via NCBI of een otool), krijg je ook het iccontje in beeld. Je moet alleen je klanten wel zover zien te krijgen dat ze dat op die manier gaan opstarten 🙂 . Je kunt de otool van een ander met dezelfde linkresolver lenen:  op basis van je IP adres word je immers herkend (en automatisch ingelogd) bij Ovid zelf.  Op termijn kunnen we ook onze eigen otool maken, met een eigen icoontje.

Ook andere databases moeten nog benaderd worden, maar het resultaat voor deze korte termijn is al heel aardig.