Bullet journal : mijn ervaring

Op 1 december ga ik met mijn derde BuJo beginnen: daarom even mijn ervaringen op een rijtje.

Een bullet journal (BuJo) is een combinatie van agenda, to-dolijst, schetsboek en dagboek opgemaakt in een eigen indeling en naar eigen smaak in een notitieboek.
Ryder Carroll heeft een handig notatiesysteem ontwikkeld: de basis is redelijk simpel, maar je kunt het naar believen uitbreiden met allerlei creatieve uitspattingen, en dat wordt ook volop gedaan. Het is een hype geworden en je gaat ook meteen een krom soort Engels van praten. Hier een filmpje dat duidelijk uitlegt hoe het BuJo systeem werkt. https://youtu.be/fm15cmYU0IM

Je hebt ervoor nodig als basis: een notitieboek, een potlood, gum, fineliner en een liniaal. En ook dat kun je naar believen uitbreiden met van alles: kleurpotloden, stiften, markers, brushpennen etc. (Maar het hoeft niet)

Je kunt er allerlei notitieboeken voor gebruiken: elk schrift voldoet maar veel gebruikt is de ‘dotted’ variant, met stipjes, en die zijn iets duurder. (Al hebben Xenos en het Kruidvat  er op dit moment ook) .
Veel voorkomende merken van dit soort dotted notitieboekjes zijn: Leuchtturm1917, Moleskine, MUS  (er is een staande en een liggende variant van) Nuuna, Rhodia.
Iets minder vaak hoor je van STM (Scribbles that matter) , Bool, Dingbats, Dotted rocks.
De meeste hebben de puntjes om de 5 mm, de Nuuna op 3,5 mm dat is even wennen.
De meeste zijn in A5 formaat, maar je hebt ze ook groter (zelfs A4) of kleiner.

Liggende Mus

Kort samengevat is het systeem als volgt:

• index waarin je aangeeft op welke pagina wat staat
• future log (je agenda sterk ingekort voor de komende maanden)
• monthlies (maandoverzichten) of weeklies (weekoverzichten)
• dailies (dagelijkse to do lijstjes en zo)
• collections (verzamelingen  van van alles en nog wat)

De collecties zijn verzamelingen van dingen die je bijhoudt: bijvoorbeeld je gewicht (grafiek), per maand een aantal ‘habbits’,  memories per maand (even kort wat bijzonderheden), maandmenu etc.  Mood trackers zijn ook zeer in. Sommige mensen houden bij hoelang ze geslapen hebben, of hoeveel water gedronken. Je hoeft het niet te doen, maar het kan. Het geeft je wel inzicht in wat je doet, zo zie ik dat ik de 10.000 stappen niet altijd haal als ik werk, maar wel in het weekend.  Sommigen houden geen To Do, naar Ta Da lijstjes bij 🙂
Van die dingen dus.
Het hele systeem is zo opgezet dat je eruit oppikt wat voor jou handig is.

De eerste
Mijn eerste echte persoonlijke bujo was een A6 notitieboekje, blanco, harde kaft, dat ik indeelde volgens de ideeën van Ryder: alles achter elkaar met een index voorin.
Al snel beviel het me zo goed dat ik er niet  alleen verslagjes van allerlei zaken in ging bijhouden, maar ook ging tekenen en ik kan helemaal niet tekenen (en deed het daarom ook bijna nooit meer sinds mijn 12de, maar dan ontwikkel je je er ook niet in) maar met Zentangle: halleluja,  bleek ik ineens te kunnen tekenen!
Al snel leek het me een leuk doel: stimuleren van mijn eigen creativiteit, en het werkt.

Ervaring:
+ idee is prima
– A6 is te klein, spiraal is niet handig als je links bent, blanco geeft te weinig steun als je niet kunt tekenen zoals ik en gelinieerd is helemaal niet handig.
Indeling ‘alles achter elkaar’ is te onoverzichtelijk naar mijn smaak.

De tweede
Mijn tweede was een zgn ‘vogeltjesmus’: een A5 boekje met soft cover van de uitgeverij MUS, dotted (met puntjes) en vogeltjes op de omslag. Daarin heb ik de indeling anders aangepakt:

• eerst een future log (even kort per maand wat er te verwachten is,
• dan alle weeklies (maandoverzicht vond ik niet nodig) als agenda,
• dan alle collecties,
• dan op pag 50 de dailies allemaal achterelkaar.

Elke avond zet ik even die van de volgende dag op: haal uit de weekly wat er op de agenda staat, maak evt een todo lijstje. Op de dag zelf streep ik dat af, teken wat -als ik er zin in heb- en hou een soort dagboekje bij. Op die manier kun je dat onbeperkt uitbreiden per dag, of helemaal niks doen, net waar je zin in hebt.
Aan het einde van de dag is het ook handig om even een aantal dingen van die dag na te lopen, zo kun je bijhouden: hoeveel je gewandeld / gefietst hebt etc en als je dat met kleurtjes aangeeft krijg je aardige grafiekjes.
Helemaal achterin de index, uitgesplitst naar collectie en planners (waarbij van de dailies bijv de weken).

Ervaring
+ dotted, uitsplitsen collecties en planners, leeslinten, veel ruimte voor de dailies
– papier van de mus is te krantachtig, alle weeklies achter elkaar geeft veel pagina’s waar je niet meer naar lijkt, softcover is niet handig als je niet aan een tafel of buro zit

De derde
Is de ‘Scribbles that matter’  (STM) geworden. Harde kaft, A5, dotted, gladder papier dan de MUS, geeft ook iets minder gosthing (dat je het aan de andere kant kunt zien).
Er zit al een aantal index pagina’s voorin: de index weer opgedeeld in planners en collectie.
Voor deze wordt de verdere indeling:

• index
• future log
• gewicht per week
• zakgeld
• abonnementen die 1x/maand of minder komen (wanneer te verwachten, betalingen en zo)

en dan voor elke maand deze indeling

• maandopening (december)
• memories
• habbit tracker
• weeklies december (4 pagina’s)
• weekmenu
• moodtracker
• plannen
• wakker worden grafiek
• 2 reserve pagina’s voor als ik nog wat verzin (anders teken ik dat wel vol)

Voor januari en februari ook, meer dan drie maanden zal het wel niet worden
En dan op pag 50:

• 1 december (daily dus)
• en dan daarna wat er zich voordoet.

Kijken hoe dit bevalt  🙂

Links

• https://www.bulletjournalfans.nl/2017/07/27/verschillende-soorten-notitieboeken/
• er is een levendige Bullet Journal Nederland groep op Facebook https://www.facebook.com/groups/bulletjournalnl/
• https://www.bulletjournalfans.nl/

 

 

Iets minder digitaal leven

Een aantal jaren geleden leek het zo handig: alles elektronisch.
Je werk, je agenda, de foto’s, je notities, alles.
In de analoge tijd had ik rijen vol agenda’s waarin je kon terugbladeren, maar kijk je ooit terug in Google calendar? Het zoeken erin valt ook vies tegen trouwens. Ik heb geprobeerd wat jaarverslagjes aan te leggen, maar meestal lukt dat alleen tijdens vakanties.
En waar is de lol?
De kentering kwam voor mij met het invoeren van de e-cards voor verjaardagen: even heb ik dat gedaan, maar eigenlijk vond ik het niet leuk, ook niet om te ontvangen.
Je kunt Hallmark bijv ook echte kaarten laten sturen, maar hmmmm…

En toen kwam enige jaren geleden Postcrossing in mijn leven en ik doe dat nog steeds met zeer veel plezier.
Inmiddels heb ik via allerlei groepjes wel meer dan 3000 kaarten ontvangen (en verstuurd dus ook, ja)  en elke dag dat de post komt is een klein feestje.

Er blijkt een hele wereld achter ‘snailmail’ te zitten waar ik geen weet van had, er wordt wat afgeknutseld in het land!
Dus ben ik me de laatste tijd eens gaan verdiepen in de magische wereld van Travelnotebooks, Bullet journals, Zentangle en Planner kits met alle bijgaande spulletjes van zelfgemaakte enveloppen, washitapes, allerlei soorten pennen en stickers.
Blijkbaar ga je echt terug naar je jeugd als je ouder wordt 🙂 .

Als ik zin heb komen we nog wat blogpostjes over.
(Intussen proberen af te kicken van al te veel het nieuws volgen, want dáár word je in elk geval niet vrolijk van.)

Google Earth plaatsmarkeringen op een kaart zetten

Ik deed niet zoveel met Google Earth, maar vanwege het postcrossen is het misschien wel aardig om aan te geven waar de kaarten vandaan komen en/of heengaan. Dat kun je met een wereldkaart aan de muur proberen, maar dat loopt gauw vol.

Dus Google Earth op de computer maar eens proberen. Eerst downloaden en installeren.

Vervolgens beginnen met de adressen van de verstuurde kaarten in te voeren. Theoretisch kun je dat met een excel in een keer, maar ik doe het liever stuk voor stuk.
Toen liep ik er tegen aan dat ik nergens kon vinden hoe je die plaatsmarkeringen nou op een kaart krijgt.
Maar met wat uitproberen kom je er wel, vandaar dat ik dat even uitschrijf:

Kleur
Wat meteen opvalt is dat de plaatsmarkering aangegeven wordt door een gele push-pin. Op de wereldbol valt dat mee, maar op de kaart is het wat flets. Bovendien staan die ‘pins’ scheef waardoor het net lijkt of sommige locaties in het water liggen. Er is geen zoek/vervang de ene pushpin door de andere -althans ik zag hem niet- dus je kunt maar beter vroeg in je set-up bepalen welke vorm en kleur je wilt.

Backup
Het is altijd slim om een backup te maken, en ze raden dat ook aan om te doen als je veel locaties hebt: Earth wordt traag bij opstarten als hij steeds alle locaties eerst moet inlezen. Maak dus in Earth een map aan en zet de locaties daar achtereen volgens in, klik op de naam van de map en vervolgens op Bestand > Opslaan > Plaats opslaan als <zoek een locatie>. Je krijgt dan een kmz bestand op je eigen computer. Door op die map te klikken, opent hij Google Earth ook meteen.
Het valt me wel op dat je dit vaak moet doen, en goed moet opletten dat echt alle locaties ook meegenomen worden. Het lijkt soms net of je maar een plaats opslaat, maar dat is niet zo, als je maar op de map naam hebt geklikt wordt het gehele bestand opgeslagen.
Toch maar liever na elke twee adressen opslaan, anders gooit i je eruit en  is je werk weg.

Kaart maken
Links onderaan klik je op ‘Galerij’ en daar kun je kaarten maken.
Klik op ‘Nieuwe kaart’ en  ‘Naamloze laag importeren’  en zoek vervolgens op je computer het .kmz bestand op.
Et voila: je plaatsmarkeringen staan op de wereldkaart.
Die je dan vervolgens kunt delen, of niet delen.

De eerste 15:

Je kunt de kaart wel opslaan, maar nieuwe items worden volgens mij niet automatisch toegevoegd, en ik zie ook geen ‘refresh’ of zoiets:  daarvoor moet je een nieuwe kaart maken waarschijnlijk.

aanvulling:
Het is organisatorisch een heel gedoe, voor je het weet heb je de map dubbel en driedubbel. Goed opletten dus in welke map je aanvullingen doet en de dubbel steeds verwijderen. Veel opslaan.

 

 

Postcrossing ervaring van een jaar

Inmiddels ben ik al ruim een jaar enthousiast aan Postcrossen en blijf het onverminderd leuk vinden: het versturen en met name ontvangen van ‘echte post’ is gewoon heel erg leuk en altijd verrassend. Je weet nooit precies wat er komt, maar tegenwoordig is het alle dagen dat het postNL belieft te bezorgen, feest.

Op de officiële manier heb ik 289 kaarten ontvangen -de officials- maar er komen er veel meer binnen via handelingen als Taggen, Swappen en RR.

Hier bijv een leuke ‘official’ uit Estonia, getiteld ‘Maiden dream’ (Noore Neiu Unenägu). (Early 20th century)

Inmiddels heb ik in ruim 14 maanden tijd zo’n 1800 kaarten ontvangen, in 1460 acties, uit 60 verschillende landen. Ik heb ze digitaal geordend in Flickr, en fysiek met prikbordjes aan de wand -met wisselende tentoonstellingen- en verder in mappen.

Zo’n digitaal bestand is handig: dan kun je ze op meer dan een manier ordenen en bovendien kun je aan anderen laten zien wat je al hebt ontvangen: dat kan verdubbelingen voorkomen. Ikzelf vind het altijd plezierig als iemand zo’n album heeft.

Over Taggen heb ik reeds geschreven, ‘Swap’ is het ruilen van kaarten.  Jij stuurt iemand iets en die stuurt jou wat, over en weer. Vaak leer je elkaar kennen via de officials, of het ‘taggen’, of gewoon bij toeval.
Er is ook een Postcrossing groep Holland op Facebook en daar wordt het nodige geruild. Dan is het handig als je kunt laten zien wat je aan te bieden heb, en een deel van de kaarten die ik te ruil heb, heb ik ook in een Flickr bestand gezet: de Offers. Veel Postcrossers hebben van die albums. En daarmee kun je dus iemand anders een selectie uit jouw kaarten laten maken, of zelf bij een ander kijken wat je zou willen hebben, en je kijkt daarna of je 1 op 1 tot overeenstemming kunt komen. Dat kan om een enkele kaart gaan, maar ook om setjes van 10 of 15 kaarten. Die kaarten kun je zelf houden, of weer aan een ander sturen.

Het is wel even een organisatie om die spullen allemaal in Flickr te krijgen: sowieso is Flickr niet erg handig, en er is bovendien de laatste jaren totaal niet verder aan ontwikkeld,  en nu Yahoo verkocht is moeten we maar hopen dat ze blijven bestaan.  Maar wat is het alternatief? Picasa vond ik nog minder handig en dat is nu ook opgehouden te bestaan en Google Photo geworden. Voordeel van Flickr is dat je aan kunt geven dat je iets leuk vindt: je favorieten. En een ander kan dat ook zien, voor Swappen en Taggen is dat handig, bij Google Photo kan dat geloof ik niet eens.

Ik heb Tumblr even geprobeerd, maar al snel laten zitten, het werd me al met al veel te veel administratie eromheen. Ik hou wel alle uitgaande en binnen komende kaarten bij in een excelsheet: dat is handig om bij te houden wat je nog moet doen, wat er nog moet komen en wat er al binnen is. En dat te sorteren op land.
De meeste kaarten kwamen van:

• Rusland 272
• Duitsland 263
• USA 138
• NL 135
• Finland 81
• China 70

En landen waar niet veel postcrossers zijn en maar 1 kaart vandaan kwam:

• Albanie , Bermuda, Dominicaanse republiek, Moldavia, Noorwegen, Roemenie, Verenigde Arabische Emiraten, Wales, Zweden, Cuba, Frans Guyana, Groenland
  

Net als bij knikkeren zijn sommige kaarten meer waard dan anderen, bijvoorbeeld maxi kaarten (dat zijn geen grote kaarten, maar een kaart met aan de voorkant een bijpassende, maar niet dezelfde, postzegel, met een stempel op de dag van uitgifte van die postzegel en vaak met een bijhorend plaatje erop), in Nederland worden die maxikaarten amper gemaakt, maar met name Australië heeft er veel.
Dit is een heel bijzondere: Raoul Wallenberg,  deze kaart is uitgegeven bij de gelegenheid dat hij ereburger van Australië werd in 2015.

Dat is een van de leuke kanten van Postcrossing: je leert er zoveel van. Het ‘broadens your mind’ , je leert dingen  vanuit een ander perspectief zien, en komt allerlei vanzelfsprekendheden tegen die helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn.
Je leert heel veel aardige mensen kennen, over de gehele wereld, waar je kleine gesprekjes mee hebt.

Bij Postcrossing gaat het om ansichtkaarten: de enkele versie dus, niet de dubbelgevouwen-in-een-envelop wenskaart. Helaas (nou ja niet voor mijn portemonnee) heb je die steeds minder in de winkels: hier in Nederland verkopen ze voornamelijk dubbele. Maar er zijn diverse webshops waar je je geld goed kwijt kunt 🙂 .

wordt vervolgd met RR

• Postcrossing deel 4 : Verstuurde kaarten
• Postcrossing deel 3 : Taggen
• Postcrossing deel 2 : we gaan van start
• Postcrossing deel 1

Vogin-IP Lezing 3 maart 2016

Geen blogtekst dit keer maar mijn tweets en retweets …. Bekijk plaatjes  -en deels praatjes-   van onder naar boven

New Search Strategy

• FAQ: All About The New Google RankBrain Algorithm – http://searchengineland.com/faq-all-about-the-new-google-rankbrain-algorithm-234440 …
• Google RankBrain part of Google’s Hummingbird search algorithm
•   Vogin Academie  All links of Ron Hock extreme searchers hanbook http://www.extremesearcher.com/handbooklinks.html …

Social media platforms

• Sysomos is bezig een tool voor visuele berichten te analyseren: dat wordt steeds belangrijker
• Social Media Tooling gids van @martevers http://intelligence.communicatieonline.nl/sites/default/files/De-Social-Media-Tooling-Gids_Clockwork.pdf …
• Tools voor social media platform Bovenste 8 zijn betaalde tools, onderste 2 gratis . pic.twitter.com/pwRgO4kyKS
  

Internet voor kinderen: Leuk verhaal van Hanna Jochman om een beter internet voor kinderen te krijgen WizeNoze

•  Kinderen tikken vaak de gehele zoekvraag in natuurlijke taal in
• Veel op kinderen gerichte websites zijn geen alternatief voor Google. Bovendien zijn ze te weinig gericht op spec. leeftijdsgroe
• Voor kinderen is het nog moeilijker om informatie te vinden op internet dan voor volwassenen
• Eisen aan een zoekmachine voor kinderen: veilig, geschikte en leesbare info, slimmere techniek
• 

  ‘Jouw zoekmachine’  is al sinds september in gebruik op aantal basisscholen. ‘Jouw zoekmachine’ werkt best wel goed, maar er is nog te weinig beschikbaar. WiseNose: hun technologie beoordeelt geschiktheid

  

  Met de technologie van WizeNoze kan ANP redelijk snel journalistiek nieuws feed voor kinderen opzetten

  

  Leesniveau tekst bepalen met tekstclassificatie

  

  Videos in YouTube beoordelen voor ‘Jouw zoekmachine’ is een stuk moeilijker, nu vooral op basis van whitelisting

Andy Black : Is a mobile phone more dangerous than a AK47?

We gaan naar een systeem van ‘open everything’

 Met geotagged tweets kun je precies zien wie je gedachte waar oppakt.

Marketing is changing (don’t underestimate Donald Trump: die volgt de rechter strategie)

 Organisations are changing

 De hoeveelheid informatie die elke 60 sec wordt gepubliceerd Andy Black:

Mobiel verkeer gedurende de laatste jaren

Sociale media gebruik groeit enorm

Van ‘Closed’ naar  ‘Open’  pic.twitter.com/oT0G8O4RFB

 Waarom mislukte Arabische Lente pic.twitter.com/J4f0nGX239

 Brazilië: In 2012 kreeg 60% nieuws binnen via sociale netwerken, werden meer vertrouwd dan officiële bronnen 

Paul Gunstone over Content Intelligence 

Content Intelligence is the combination of semantic technology and information science that allows machines to model, interpret, describe, analyze and visualize the ‘content’ of the enterprise in order to leverage the human intelligence locked in that content.

Conceptual architecture smartlogic

Enorme groei in data, maar Wrsl veel onzin, alleen weet je niet welke de onzin is:  dat is een van de challenges

 Ontwikkeling waarom mensen zoeken: Van zoeken een document naar zoeken naar ‘wat je nog niet weet’ 

Plaatjes en Pdfs moeten het hebben van de metadata, zonder context kun je er niet veel mee.

(Leuk zo’n thesaurus, maar die moet je wel eerst maken natuurlijk)

Peter van der Graaf (SEO)  Lezing: “Google spamdetectie”

Middels technieken van machine learning probeert Google de patronen van manipulatie op haar zoekresultaten te vinden en dergelijke pogingen te bestrijden. In de lezing wordt besproken hoe Google machine learning op zijn enorme databases toepast en welke uitdagingen zij daarbij tegenkomen. Vanuit het perspectief van zowel Google als van de manipuleerder zien we hoe dit nieuwe strijdtoneel zich momenteel ontvouwt.
[zie ook deze blogpost]

 

Conclusie the heat is on

 

Timing als herkenningspunt #voginip pic.twitter.com/MJsNwvOCnr

 

Fora worden ook vaak gemanipuleerd door linkjes naar eigen site op te nemen

Startpagina is voorbeeld van ingekochte linkjes. Bestraft door Google door ze lager te ranken. Daar  werkt nu ‘nofollow’ daarmee voorkom je dat bestraffen van Google

 

Panda life algoritme, Penguin kijkt naar linkjes

 

Machine learning van Google. Panda

 

Een controle middel kan geen ranking middel meer worden want is deel van systeem geworden

 

Machine learning is goede oplossing voor Google want aanpassen van systemen kost geld

 

Hoe werkt Google

 

 

2 algoritmes: Panda : content moet toegevoegde waarde hebben, en Penguin te vertrouwen links

Manipulatie is heel lucratief, dus het loont om ermee bezig te zijn. Een statisch algoritme redt het niet meer

Google pakte spam trucage beter aan dan veel andere zoekmachines: laat anderen eigenlijk bepalen waar iets over gaat

 

Peter Burger over fact checking

Tip: voor info over Fact checken en broodjes aap volg @JPeterBurger #voginip

Lezing: “De factcheckparadox”

De status van factchecken is paradoxaal: journalisten hebben nog nooit over zo veel tools, zoektechnieken en toegang tot informatie beschikt als nu – maar ze doen er te weinig mee. Die middelen zijn er voor iedereen, dus als zij het niet doen, moeten wij er als burgers zelf mee aan de slag: iedereen factchecker!

Journalisten vinden, zo blijkt uit enquêtes, feiten checken bij de belangrijkste taken van hun beroep horen. Maar – zo blijkt uit ander onderzoek – de meesten doen het betrekkelijk weinig. Dat is het slechte nieuws. Het goede nieuws is: we beleven een renaissance van het factchecken. Kranten hebben factcheckrubrieken, in verkiezingstijd worden de uitspraken van politici gecheckt, leunstoelcheckers als Bellingcat checken op afstand nieuws over oorlogssituaties en jonge ondernemingen als Storyful specialiseren zich in het checken van socialemediamateriaal.

Waarom checken journalisten doorgaans zo weinig? Wat zouden ze al met een kleine inspanning beter kunnen doen? En welke technieken zou iedere burger in zijn vingers moeten hebben om de betrouwbaarheid van nieuwsberichten te toetsen?

[zie ook deze blogpost]

 

• Veel hoax berichten worden doorgeven uit goede bedoelingen
•  Iedereen is een fackchecker of zou dat moeten zijn
•  ‘Behind the headlines’ is door overheid gecheckte info over medisch nieuws
•  Veel media zetten wel items online, maat als ze niet kloppen, rectificeren ze nauwelijks.
• Journalisten vinden fact check belangrijk, maar meeste komen niet verder dan navragen bij bron; Der Spiegel is nog een van de weinigen media die echt veel aan fact check doen

Tools:

• Storyful zoekt, checkt en regelt rechten bv voor filmpjes
• Fiskkit : (crowdsouurcing) daar kun je artikel neerzetten en anderen kunnen commentaar geven, software voegt dat samen
• Thruthteller checkt tegen andere beweging en bekende feiten uit databases
•  Claimbuster haalt feiten uit bewering en checkt ze

Er wordt meer gefactcheckt dan ooit maar er wordt te weinig mee gedaan

 

Pieter Cobelens Keynote: “Een nieuwe rol voor IP-ers”

Een informatiewereld waar inlichtingen in toenemende mate een belangrijke rol spelen bij het nemen van strategische beslissingen is steeds meer afhankelijk van hoog geschoolde IP-ers. The Internet of Things, Big Data, The Cloud en al die andere ontwikkelingen maken dat slim combineren van grote en kleinere databestanden, zowel interne als externe, met andere voorhanden informatie, kan leiden tot ‘nieuwe’ informatie en daardoor snellere en betere beslissingen. Essentieel in deze ‘corporate’ of ‘competitive’ intelligence is niet alleen (mobiele) technologie, maar ook slimme zoekmachines en hoog geschoolde IP-ers om die zoekmachines en databanken te ontwerpen en te gebruiken in dienstverlening.

[zie ook deze blogpost]

•  Nederland is heel erg goed in big data verwerken (Pieter Cobelens)
• Als het over informatie gaat zijn we helemaal geen klein land (Pieter Cobelens
• Zonder IPers krijgen we meer aannames en dus meer fouten.
• Degene met het best voorspellende vermogen wint de slag en de oorlog
• We zijn meer tijd bezig met procedure dan met de beslissing, daarmee gaan we achter lopen
• Trend : Beeld is belangrijker dan het woord
• Beveiliging van info over jezelf hoort bij jezelf te liggen, niet bij de overheid
• In toenemende informatie wereld is het steeds moeilijker de boel te besodemieteren
• Hoe meer security, hoe minder open source : Als informatie beveiligd wordt, wordt t ook moeilijker verschillende invalshoeken te vinden. Zorg dat je bij beveiligde info kunt
• Pas op met single source informatie : dat is een van de grootste valkuilen bij big data : Kies zoveel mogelijk verschillende invalshoeken bij validatie van informatie
•   Leen Liefsoens ‏ Nieuwe visie voor organisaties: business inlelligence x competitive intelligence = intelligence in het kwadraat
• Waarom zouden we nog iemand doodschieten als we zijn bankrekening kunnen leeghalen en online identiteit verwijderen: cyberoorlog

Veel Analyse capaciteit en veel invalshoeken zij de kernpunten.

(Leuk iemand te horen die zo enthousiast over ons vak is)

 

 

Leuke en interessante dag, prima lunch

Postcrossing 4 : Verstuurde kaarten

Het blijft me voorlopig  nog wel even bezig houden, maar eigenlijk lijkt me deze laatste post wel genoeg voor dit blog. Ik ga de ontvangen en verstuurde kaarten vanaf nu in mijn tumblr account zetten, dat lag toch al jaren stil.
Maar nog even dit:

Communicatie
Het leuke aan Postcrossing is dat je behalve dat je kaarten krijgt, ook kleine communicatiestroompjes met allerlei mensen in allerlei landen hebt:

• Eerst al als je een adres krijgt van een Official, dan lees je het profiel en denkt daarover. Of met een Tag vraag je het adres zelf op.
• Dan als je de kaart verstuurt vertel je wat over jezelf, al was het alleen al door de keuze van de kaart.
• En bij ontvangst krijg je meestal een bedankje, vaak per mail, en zo ontstaan soms kleine gesprekjes en je leert allerlei mensen kennen

Het is wel kort en vluchtig, maar desalniettemin van belang.

In het begin groeit het aantal landen waar je mee in contact bent geweest erg snel. als je de gezonden en ontvangen bij elkaar optelt komt ik in deze paar maanden al aan:

1. Belarus (Wit Rusland)
2. Brazilië
3. Canada
4. China
5. Duitsland
6. Finland
7. Japan
8. Nederland
9. Oekraïne
10. Polen
11. Portugal
12. Roemenië
13. Rusland
14. Taiwan
15. Tsjechië
16. USA

Niet gek … Er doen maar weinig Fransen mee trouwens.
Voor scholen is dit ook een fantastisch project, er doen ook diverse leerkrachten en hele klassen mee.

De kaarten.
Naast de ‘Officials’ heb je dus ook de ‘Direct swaps’ die je onderling uitwisselt en de ‘Tags’ waar je iemand binnen een thema aantikt  en er een krijgt en een verstuurd. (Er is echter ook nog een ‘Round Robin’, daarover nog een volgende keer.)

Dit de de 7e official die ik verstuurd heb.
Naar Roemenië, voorstellende de molens van de Kinderdijk:

Official 8 is naar een historicus in Rusland met interesse in auto’s: een Ford pickup met een houtvergasser, gebruikt in WW2 (ongelooflijk dat je met hout een auto kunt aansturen he). Er staat dus echt een kacheltje achterop:

Intussen is official 5 (2 Harleys) naar Wit Rusland ook aangekomen, zij heeft hem gescand en die kaart heeft zowaar al twee ‘likes’ binnen de PC gemeenschap gekregen…

________________________________________________________

Onderstaande kaarten zijn allemaal verstuurd als het gevolg van een TAG:

(SUNSET/SUNRISE) Naar Rusland deze zonsondergang:

(BLUE) Naar Brazilië gaat een blauwe kaart met ruïnes:

(CASTLE) Voor Polen een kasteel: de persoon in kwestie had al veel kaarten gekregen dus maar kasteel Staverden genomen, dat is iets minder bekend dan het Muiderslot en heeft hier bovendien een ouderwetse setting:

(I AM ADDICTED TO POSTCARDS) Gewoon een smoes om eens om een extra kaartje te kunnen vragen. Deze is voor iemand die van scary dingen houdt, uit de USA. Een ikoon dan maar, die hebben altijd wat unheimisch:  de hellevaart van profeet Elias

(YELLOW) Een gele kaart is nog niet zo gemakkelijk te vinden: deze is een beetje geel/oranje, hopelijk vinden ze dat in Rusland ook ok:

(UNESCO) Als UNESCO heritage heb ik deze kaart van een zonsondergang over de Waddenzee gekozen om naar China te sturen, leek me ook aardig in de buurt komen van de kleuren die je bij chinese spullen wel vindt:

(VINTAGE) Om een vintage kaart te vinden heb ik even in mijn eigen collectie vintage motorfietskaarten gedoken en deze naar Duitsland gestuurd. Wel jammer dat ik hem nou kwijt ben, maar hij is al aangekomen en de persoon in kwestie is erg  heel erg blij mee 😉

(VEHICLES) Een motorfiets – Harley chopper maar-  naar China:

(UGLY) Dat is een mooie tag: stuur een kaart die je spuuglelijk vindt naar iemand, misschien vindt die hem wel mooi. Ik heb een gruwelijke die in een setje zat waar ik iemand uit China mee ga verblijden: geen idee wat het voor moet stellent:

Er is ook een TAG waarbij je 5 blanco kaarten in een enveloppe stuurt naar je voorganger en zelf weer 5 andere terugkrijgt. Surprise! Ik stuurde ze naar Finland en vanuit Oekraïne komen er 5 terug…. eens kijken wat daar uit komt.

_________________________________________________________

En dan nog een die het gevolg is van een ‘Direct Swap’:

Binnen Nederland deze Lali raadselkaart. Die kaarten heb ik pas geleden ontdekt, dat is een aardig concept. Op de voorkant een zoekplaatje en op de achterkant kun je het antwoord ‘krassen’.  Ze zijn erg vrolijk en grappig en erg gewild.
Een van de vogels heeft een briefje, dat moet je zoeken, heeft me nog aardig wat tijd gekost die te vinden trouwens..

Het is verslavend.
Jammer dat postzegels zo duur zijn tegenwoordig.

Vanwege deze nieuwe hobby heb ik ook weer eens mijn Flickr account -dat al jaren stil lag- opgepoetst: hoe werkt dat ook alweer met sets en collections en zo…totaal niet intuïtief.
Maar het lijkt me leuk om daar een digitale collectie vintage motorkaarten aan te leggen: als iemand er nog een voor me heeft: die mag je me altijd sturen!
Wordt vervolgd…

Vorige postcrossing posts:

• Postcrossing deel 3 : Taggen
• Postcrossing deel 2 : we gaan van start
• Postcrossing deel 1

Postcrossing deel 3 : Taggen

De officiële werkwijze van Postcrossing is: je trekt een naam uit de database en stuurt een ansichtkaart, als die is ontvangen noteert de ontvanger dat en krijg jij een kaart. Dat klinkt simpel en dat is het ook, maar het is wel tijdrovend. Internationaal post sturen kost al gauw twee weken en met een beetje pech ook twee weken voor een antwoord, dan ben je voor je het weet een maand verder.

Dat kun je opvoeren door buiten het systeem om ‘Direct swaps’ te sturen: dus rechtstreeks van de een naar de ander. Dan heb je elkaars adres en is het niet echt ad random meer.

Het systeem zelf houdt netjes statistieken bij: wie wat verstuurd en waarheen en scans van de kaarten etc. (600 kaarten worden er per uur verstuurd!)
Maar er valt dus buiten het systeem om ook eea te ritselen.

Ze hebben er wel wat op bedacht om die ‘random’ factor er meer in te krijgen en dat is Taggen.
In ons jargon betekent ‘taggen’ wat anders dan in het Postcrossing jargon, mogelijk ook omdat het bij PC al vrij lang (sinds 2005) gebruikt wordt.
Hier werkt het zo: iemand bedenkt een onderwerp, bijv Katten, Honden, Kastelen of illustraties uit kinderboeken en opent daar op het forum een topic mee.
De tweede persoon, die graag een katten of honden of … kaart wil, reageert daarop door te zeggen ‘Tag xxx’ waarbij xxx de naam van nummer 1 is en stuurt een kaart aan nummer 1. Nummer 3 zegt : “Tag yyyy” en stuurt een kaart over het onderwerp van de Tag aan nummer 2, enzovoort en zoverder.
Een soort kettingbrief dus, maar wel een waar ik wat in zie.
Behalve de ‘Kastelen’ kun je er ook iets op verzinnen als:  van Japan naar elders (dan wordt er om en om een kaart naar of van Japan gestuurd), of een kaart van je favorietenlijst , of  noem een aantal dieren waarover je een ansichtkaart wil, en verzin nog maar wat. Voor de gevorderden is er dan aanbieden van ‘dit voor dat’, maar dat gaat me nog even te ver.

Eens uitproberen: de ‘Surprise me’ tag, daar kun je geen buil aan vallen, zeker als degene die je ‘tagt’  ook een beginneling (uit Taiwan) is:

Een geveltjeskaart: de persoon in kwestie heeft nog weinig kaarten uit Nederland gehad en geen geveltje, dus dat zal haar toch wel ‘surprisen’.

Ok, verder: voor de Tag cat heb ik deze gestuurd naar Rusland:

De tag children’s book illustration vond ik zo leuk dat ik twee keer iemand heb getagd (naar Rusland en Taiwan):

 

En als bonus stuur ik er ook een aan iemand die mij ‘getagd’ heeft (VS) en mij dus een kaart zal sturen:

Naar Canada gaat deze uit de Butterfly tag:

Inmiddels heb ik ook wat stickertjes en stempeltjes aangeschaft en ben volop aan het fröbelen ermee: er is weer een wereld te ontdekken hier.

Bovenstaande kaarten zijn verstuurd. Al met al zijn er de komende tijd ook 5 kaarten naar me onderweg vanuit het officiële systeem en 5 via de ‘tags’ … de melding van de ontvangst van zo’n  kaart of 10 wordt dus de volgende aflevering. Ben reuze benieuwd!

• Postcrossing deel 2 : we gaan van start
• Postcrossing deel 1

Postcrossing deel 2 : we gaan van start

Het is nu bijna drie weken geleden dat ik met Postcrossing begonnen ben. Wat ik intussen wel geleerd heb is dat het behoorlijk wat vergt om gewoon te wachten tot je antwoord krijgt: in deze digitale tijden ben je helemaal niet gewend om drie weken op een antwoord te wachten. En geduld uitoefenen daarin valt me nog helemaal niet mee.

Van de 5 kaarten die ik verstuurd heb zijn er nu 2 ontvangen, en ikzelf heb als antwoord inmiddels 1 kaart gekregen.

Wat ik niet wist toen ik begon was dat je de kaarten zelf al kunt scannen om ze in het systeem te zetten (daar krijg je mooie overzichten mee), dan hoef je niet te wachten tot (en of) de ander het doet. Vanaf kaart 6 heb ik dus zelf wel de kaarten gescand.

De eerste die aankwam was de kaart die naar Duitsland werd gestuurd, al na 5 dagen,  Gelukkig scande zij ze, deze had ik haar gestuurd:

De tweede kaart die aankwam was naar Rusland gestuurd: 17 dagen heeft die er over gedaan.
De persoon daar scande ze ook gelukkig:

De kaart uit Duitsland maakte mijn adres vrij voor iemand om mijn naam te trekken en dat was iemand uit Tsjechië die me deze kaart stuurde:

dat was dus de 1e in het project die ik ontving en daar was ik helemaal verguld mee want ik had vorig jaar net de Gedaanteverwisseling gelezen.

De overige drie (naar China, de VS en Belarus zijn nog niet aangekomen, of als ontvangen genoteerd). Wachten dus.

Dat wachten duurde me wat lang en toevallig kwam ik een medestarter tegen die ook zo zat te springen, dus wij besloten elkaar buiten het systeem om een kaart te sturen (een ‘direct swap’ heet dat). Ik stuurde deze:

en kreeg deze vrolijke kaart terug.
Omdat het binnen Nederland was, duurde het maar een paar dagen.

De kaart naar Duitsland maakte dus niet alleen de weg voor mij vrij zodat ik een kaart kreeg toestuurd, maar ik mocht zelf ook een nieuw adres trekken.
Kaart nummer 6 en naar Polen dit keer. Het was iemand die graag toeristenkaarten van natuurgebieden kreeg en omdat wij net op de Veluwe aan het fietsen waren stopten we even bij de VVV en stuurde deze:

De kaart die in Rusland ontvangen was, zorgt ervoor dat er weer een laart hier heen komt, maar die is er nog niet.
En ikzelf mag weer een adres trekken: een Finse dit keer, kaart nummer 7.
De meeste postcrossers doen het omdat ze contacten met mensen uit andere landen leuk vinden, om wat te leren van taal en cultuur en zo. of gewoon voor de aardigheid, maar deze mevrouw is een verzamelaar die het om de eigen collectie gaat, Ze had er al bijna 10.000 ontvangen.en wilde een onbeschreven kaart in een envelop met daarop de code. En of je maar even in haar duizenden favorieten wilde kijken of er iets bij zat in jouw landcode en of je ook even wilde checken in de lijst met ontvangen kaarten zodat ze er geen dubbel kreeg.
Hmmm.
Het vergalt eigenlijk een beetje het plezier waar je het mee doet, en ik deed plichtmatig wat ze wilde, maar voornamelijk zodat ik van een ander een kaart zou krijgen, want ze noteert vast deze ontvangen kaarten wel!

Deze heb ik haar gestuurd

Schattig eigenlijk wel he? Dat vergoedt het dan wel weer een beetje.

Maar ok, inmiddels heb ik ontdekt hoe je het ontvangen van kaarten kunt opvoeren: daarover de volgende keer …

aanvulling: de kaart naar Finland is al aangekomen, en ik kreeg een enthousiast Hurray mailtje met allemaal uitroeptekens. Wel weer dubbel leuk natuurlijk 🙂

Postcrossing deel 1

Het bestaat al 10 jaar en ik had er nooit van gehoord: postcrossing.

De gedachte is simpel: een database met adressen van mensen die graag ansichtkaarten ontvangen, je schrijft je in, vraagt een adres op en stuurt een kaart. Als die persoon de kaart als ontvangen noteert, komt jouw adres bovenaan en kun je een kaart toegezonden krijgen. Van een willekeurig persoon: de adressen worden ad random getrokken. Er doen meer dan een half miljoen mensen mee uit meer dan 200 landen, over de gehele wereld. Er zijn al 30 miljoen kaarten verstuurd en ontvangen,  het is dus een groot succes.

In 2011 zijn er in Nederland zelfs speciale postzegels voor uitgegeven, ook dat is me ontgaan.

Gewoon iets vriendelijks doen, iemand een glimlach bezorgen… ja leuk.

Natuurlijk moet ik dat uitproberen, dus ingeschreven en adressen opgevraagd. Als nieuweling mag je er max 5 opvragen, in het profiel staan soms voorkeuren over wat voor kaarten men wil ontvangen en iets over wat je erop kunt zetten,

1. Een meisje uit Rusland heb ik een kaart van Natuurmonumenten gestuurd met veldbloemen en achterop een stukje tekst over het inventariseren van Floron geschreven (wat ik die dag ging doen)
2. Een jongen uit China een kaart gestuurd van de Wieden met daarop een stukje over de omgeving daar
3.  Een jongen uit de VS een kaart van een Fokker C-2 die de oceaan overvloog in 1929
4. Een verpleegkundige uit Duitsland die medische kaarten spaarde een oude reclame poster over kuren in Davos
5. Een meisje uit Belarus een kaart met een Harley Davidson erop: zij wilde graag als tekst je favoriete quote:  (if you think education (libraries) is expensive try ignorance)

En nu afwachten wanneer er een terug komt. Dat antwoord komt wel van heel andere mensen, ben wel benieuwd.

Op je eigen profile kun je trouwens zien of de kaart is aangekomen of nog onderweg is.

Gratis af te halen

Een wijs iemand zei dat het niet zozeer om de spullen gaat die je in je leven verzameld hebt, maar om de ervaringen, en daar zit wat in.

Het spreekwoord zegt ook wel : “wie zijn bezit vermeerdert, vermeerdert zijn zorg”,  en  ‘allerlei ‘clutter’ goeroes en lifehacktips helpen je de rotzooi de baas te worden/blijven en je leven overzichtelijker te maken onder het motto ‘opruimen in je huis is opruimen in je hoofd’.  Maar je moet het dus altijd wel zelf doen en dat is nog niet zo gemakkelijk.

Al jaren ben ik dus aan het ‘ontspullen’: ik ben daarmee begonnen toen ik meer dan 10 jaar geleden ontdekte dat ik wel 13 boekenkasten en -kastjes in huis had. Wat ben je aan het doen zeg …
Voortaan dus uitkijken wat je binnenhaalt en wegdoen wat je niet meer gebruikt.

Eenvoudig wegkieperen van goede dingen is geen optie: als je hart voor ‘het milieu’ hebt wil je ook zuinig met grondstoffen omgaan. Dus in eerste instantie probeerde ik te verkopen en daarna gratis weg te geven:

• Marktplaats is een tijdje een aardige oplossing geweest voor je overbodige spullen en dat leverde ook nog wat op. Maar dat wordt overheerst door de commercie tegenwoordig en als je 7,50 moet betalen aan verzendkosten voor een boek van 2,50 is de lol er ook gauw af.
• Bookcrossing heb ik een poosje gedaan: maar eigenlijk hoorde ik er nooit wat op terug en en bovendien gaf dat teveel het gevoel dat de boeken in de prullenbak werden gegooid
• De lokale kinderboerderij verzamelt spullen voor rommelmarkten, en daar heb ik een poosje wat gebracht maar wat er overblijft doen ze (het nieuwe beleid) gewoon bij het grofvuil, en daar had ik geen zin in
• Kringloopwinkel …. ja, ja..  dat kan wel maar de dichtstbijzijnde is enorm groot en zo onpersoonlijk. En bovendien ver van het centrum, waardoor je je af kunt vragen of het wel bij de juiste mensen belandt: je moet een auto hebben om er te komen.

Uiteindelijk ben ik zeker de helft van de boeken kwijt geraakt en zorg dat er niet veel bijkomen. De meeste die ik koop / lees zijn e-books, dat geeft weer andere problemen 😉 .
Maar er is nog een heleboel ander spul dat eigenlijk best goed is, maar wat je niet zo nodig meer hoeft te  hebben.

Facebook

Tegenwoordig heb je dan de Facebook pagina’s ‘Gratis af te halen’  ingedeeld naar regio / stad. Dat zijn meestal besloten groepen, terecht, want dat geeft enige bescherming tegen rare types. Daar heb ik me eens bij aangemeld:  je moet even afwachten tot ze je accepteren.
Ze hanteren huisregels: zakelijk en kort reageren, geen geld vragen, geen huisdieren of diensten. ok.

Werkwijze
Degene die iets aanbiedt maakt een foto met korte beschrijving en daarop kunnen gegadigden reageren met bv ‘interesse’ of ‘graag’. Vaak is de eerste die zich aanmeldt ook degene die het krijgt en als er meer zijn kun je gaan loten. Via een PBtje (persoonlijk bericht) spreek je dan af wanneer het afgehaald kan worden, komt de persoon niet, dan is het voor de ‘reserve’. Als het weg is haal je je bericht weg.

Het blijkt een levendige pagina te zijn met veel verkeer: een heleboel mensen zetten er wat op, van alles: oorbellen, bureaus, banken, lakens, stapels boeken, dozen ‘spullen’, kasten, flessen ketchup, noem maar op.

Voor het eerste item dat ik aanbood was er binnen een halve minuut al iemand en die heeft het ook gekregen. Maar uiteindelijk bleek er veel meer belangstelling, dus had ik beter kunnen verloten, want anders gaat alles naar degene met een snelle internetvertbinding en een smartphone en daar komt mijn rechtvaardigheidsgevoel tegen in opstand.

Loten
Ok, loten dus, maar hoe doe je dat? Dat staat niet in de regels. Even zoeken op internet levert op dat je een Facebook pagina kunt ‘liken’ en de pagina met de meeste  ‘likes’ is dan de winnaar. Maar als je maar één pagina hebt gaat dat dus niet. Sommige grapjassen bieden wat aan en vragen dan om moppen of leuke foto’s als reactie, die kunnen de anderen dan ‘liken’ :  en de mop met de meeste ‘likes’ wint. Dat is mijn stijl niet.
Ik ben dus zelf maar wat gaan verzinnen:

• een excellijstje en daarop iedereen in volgorde van aanmelding noteren,
• het volgnummer is het lotnummer en dan
• een random nummer genereren  voor de winnaar.

Euh, hoe kies je een random nummer? Als je dat uit je hoofd doet, is het nooit echt random, de computer laten doen dus, als je het zo eerlijk mogelijk wil laten verlopen. Er zijn sites waar je een nummer uit een range kunt laten kiezen: deze bijv maar er zijn er meer.
Dat dus gedaan en uitgelegd hoe het ging en afgelopen week een aantal keren loting verricht. (Spielerei van me natuurlijk).
Maar je ontdekt toch wel wat van de menselijke natuur, en dat terwijl ik het zo strikt eerlijk volgens mijn eigen bedacht schema wil doen: ik kan het ook gewoon aan iemand toewijzen natuurlijk.

Ervaringen
De eerste keer verliep dat prima.
De tweede keer waren er veel gegadigden en daar kwam achteraf wat gezeur over de nummervolgorde: ik had gezegd dat nummer 26 won (met de naam erbij) en toen was iemand gaan tellen en die kwam tot een andere naam (er was nl intussen een reactie al verwijderd, ja dan kloppen de aantallen niet meer met het excellijstje natuurlijk). Dat uitgelegd, en er kwamen wel excuses, maar dat is wel even vervelend.
Een volgende keer uitgelegd, inclusief dat er dus tussenliggende nummers kunnen ontbreken, toen kwam iemand met de mededeling dat het winnende nummer op een andere pagina dezelfde was en of dat toeval was. (Dat was zo ja, zo werkt random in de statistiek, handmatig zou je dat nooit doen natuurlijk)
Een andere keer begonnen twee gegadigden tegen elkaar te kiften: toen heb ik de hele pagina weggedaan.
Maar er zijn gelukkig ook mensen die de winnaar feliciteren, en ik denk dat de meerderheid het wel leuk vindt.

Ik blijf het nog wel even doen, want ik kan er niets aan doen: vind het grappig….